Na lang aarzelen heb ik het boek Het zijn net mensen gelezen. Mijn aarzeling kwam voort uit onzekerheid: wat als ik er niets van begrijp? Zal ik me niet erg wereldvreemd voelen als ik een boek probeer te lezen over het Midden-Oosten terwijl chocolade bij mij veel hoger op de prioriteitenlijst staat dan politiek? Niets bleek minder waar. Ik heb gelachen om dit boek en sommige gedeeltes in shock gelezen. Op de kaft staat “Wat gaapt er een kloof tussen wat Joris als correspondent ter plekke waarnam in het Midden-Oosten, en wat hij daarvan terugzag in de media.” Mijn 3 favoriete fragmenten uit het boek:

“Niet alleen bleven in mijn artikelen mijn positieve ervaringen met de Arabische wereld onbelicht, ik werkte ook mee aan het beeld dat Arabieren eng, gevaarlijk en exotisch zijn. Nieuws zat zo in elkaar dat ik wel schreef over ‘woedende mannen‘ die vlaggen verbrandden en leuzen scandeerden, maar geen ruimte had om erbij te vertellen wat er buiten beeld gebeurde. Op foto’s en tv leek het een massa, maar ter plekke zag je met hoe weinig die woedende mannen waren, dat ze pas hun aansteker tevoorschijn haalden als de camera’s draaiden, en dat ze daarna op huis aan gingen voor het eten.”

“Voor ik correspondent werd, dacht ik dat nieuws ging over het belangrijkste in de wereld. Maar na een halfjaar als correspondent besefte ik dat dit een misvatting was. Nieuws is wat afwijkt op het alledaagse, de uitzondering op de regel.”

“Zou het niet schelen als we voortaan spraken van de dagbladen Het Leven, Het Midden-Oosten en De Piramiden, in plaats van Al-Hayat, Sharq Al-Awsat en Al-Ahram? Niet over de Arabische tv-stations Al-Jazira, Al-Manara en Al-Mustaqbal, maar over Het Eiland, De Vuurtoren en De Toekomst? Misschien zou zelfs de angst iets wijken als we zeiden ‘Toeweiding’, ‘De Schare Gods’ en ‘De Basis’, in plaats van Hamas, Hezbollah en Al-Qaida. Een tijdje probeerde ik in artikelen de namen van Arabische media te vertalen maar de redactie haalde dat eruit, omdat het verwarrend was. Ze hadden waarschijnlijk gelijk, net als toen ze mijn voorstel afschoten voor een moppentrommel op de buitenlandpagina, gewoon ter herinnering dat ook in andere delen van de wereld mensen elkaar aan het lachen proberen te maken.”

Titel: “Het zijn net mensen”
Auteur: Joris Luyendijk
Uitgeverij: Podium
Plaats en jaar van uitgave: Amsterdam, 2006
ISBN: 978 90 5759 096 2

Foto: The U.S. Army New Jersey, via Flickr