“Elke nog dralende gedachte aan verzet verdween met de eerste aanraking van zijn mond. Gussie gaf zich helemaal over aan het brandende genot van zijn hongerige kussen. Met een onderdrukte kreet drukte Hunter haar tegen de auto.”
Er zijn dingen die je doet zonder er echt bij na te denken, zonder jezelf af te vragen waarom? Het lezen van romannetjes uit de Bouquetreeks is typisch zo’n actie waar je niet bij na denkt, zelfs niet bij na wilt denken. Je kent de formule: een verlegen meisje ontmoet een succesvolle, knappe man en na een reeks van impulsieve besluiten en wat harde lijnen en brandende warmte links en rechts, leven ze nog lang en gelukkig.
Als de plot altijd hetzelfde is, waarom worden er dan zoveel Bouquetreeksen geschreven en gekocht? Ik vond het antwoord in het boek “Foute fantasieën“, geschreven door Marjan Slob. Lezeressen worden gevoelig gemaakt voor de waarde van ontvankelijkheid. Marjan schrijft “Als er al vrouwen zijn die een Bouquetje letterlijk opvatten, die het lezen als een script voor de rol die zij in de realiteit gaan spelen, dan zullen dat vermoedelijk niet de meest inspirerende vrouwen zijn die er bestaan. Fantasieën letterlijk nemen is niet zo interessant. Interessant is het om je te herkennen in een fantasie, jezelf de waarden die cruciaal zijn voor die fantasie eigen te maken en ze te koesteren. Ik lees over een vrouw die, juist door open te staan, onvoorziene dingen meemaakt die haar in contact brengen met een nieuwe wereld. Met een man als sleutelhouder en gids.”
Ook licht Marjan het succes van uitgever Harlequin toe. “Harlequin maakte al vroeg slim gebruik van computergegevens over de verkoopsnelheid en de verkoopcijfers van de afzonderlijke deeltjes. Slaat dit omslagontwerp aan, moet de taal explicieter of juist niet, wat is de ideale leeftijd van de heldin?” Grappig toch, dat zelfs romannetjes uit de Bouqetreeks een link hebben met ICT?
De cursieve regels zijn een fragment uit “Dag vol beloften” van Jessica Hart.