“Elke anorect worstelt met hetzelfde. Dat is even slikken, want het is juist de wens bijzonder te zijn die me hier heeft gebracht. Andere mensen hebben er misschien voldoende aan zichzelf te zijn, ik vind dat ik de wereld meer moet bieden. Als ik tijdens mijn studie een bijbaantje vind in een groot Belgisch restaurant in de Amsterdamse grachtengordel, weet ik me binnen twee jaar op te werken tot assistent-bedrijfsleider. Ineens heb ik een fulltime baan. Daarnaast schrijf ik mijn afstudeerscriptie, die door de examencommissie unaniem met een 9 wordt beoordeeld. ‘Maar het had nog zoveel beter gekund,’ zeg ik tegen mijn verwonderde scriptiebegeleider.”
Rianne volg ik al een poosje op Twitter. Haar berichten zijn vaak scherp, cynisch, grappig. Ze heeft een heel leuk hondje genaamd Ted. Nietsvermoedend klik ik eens door naar een link die ze plaatst. Ik lees een interview over haar boek, een autobiografisch verslag van haar strijd met anorexia. Het intrigeert me en ik lees het boek.
Rianne’s verhaal maakt op een pijnlijke manier duidelijk dat de weg naar herstel ingewikkelder is dan je zou denken. Het wegen, het eten, het houden aan schema’s: dat lukt nog wel. Maar ophouden met perfectionistisch zijn? Je leven in de pauze-stand zetten omdat je herstellende bent? Eerlijk zijn tegen je vrienden? Een aanrader voor iedereen die een vette knipoog wel kan waarderen en zich interesseert in waargebeurde verhalen en (geestelijke) gezondheid.
Titel: De Ana-files
Auteur: Rianne Meijer
Uitgeverij: Promotheus
Jaar van uitgave: 2011
ISBN: 9789044618693
Foto: mst7022 via Flickr