Op 17 januari 2014 verscheen mijn column “Zorg met een zachte G” in het Brabants Dagblad. De column is een praktijkvoorbeeld vanuit de young professionals van BrabantAdvies. Mijn publicatie verscheen naast een opiniestuk van Mariet Paes, onlangs verkozen tot meest invloedrijke persoon publieke gezondheid. Heb je de column gemist? Hier komt ie nog een keertje, heel toepasselijk tijdens Carnaval!
Het is donderdagmiddag en ik ben op bezoek bij mijn ouders. We zitten aan de keukentafel. Kopje koffie. Koekje. Lekker bijkletsen en daarna samen de reclamefolders doornemen. We luisteren naar de snurkende hond en het nieuws van Omroep Brabant. Hier ben ik geen young professional, hier ben ik gewoon ons Karen. Hier lijkt het leven zo veel makkelijker.
Mijn moeder strijkt met haar handen – eeltig en vol schrammen, het resultaat van een vroege dienst in het verzorgingshuis – het geruite tafelkleed glad. ‘Mam’, begin ik, ‘ik heb nog een leuk nieuwtje.’ Ik vertel over mijn nieuwe baan in het ziekenhuis in Tilburg. Er zijn maar liefst drie sollicitatierondes aan vooraf gegaan. Ik grap dat het wel leek alsof ik solliciteerde naar een baan in de Raad van Bestuur, in plaats van applicatiebeheerder. In het eerste gesprek verkondigde ik triomfantelijk dat ik precies weet wat een PAAZ doet, de psychiatrische afdeling algemeen ziekenhuis. Mijn gesprekspartner onderbrak me om te melden dat de afdeling sinds kort MPU heet, medisch psychiatrische unit. Oeps.
Ik had toch niets meer te verliezen en bekende dat ik ook geen flauw idee heb wat een transitie is. Dat ik bij een lateralisatie denk aan een operatie in plaats van een organisatorische verandering. Dat het een kwaliteit is als je kunt schrijven wat je bedoelt, in begrijpelijke taal. Ongeacht of je bestuurder, verpleegkundige of applicatiebeheerder bent.
Dat raakte een gevoelige snaar. Het ziekenhuis heeft als motto het gewone buitengewoon goed doen. En ik als Brabantse ben dol op gewoon. Opgevoed met doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Gewoon. Gewoon betekent “als iets niet opvalt en vaak voorkomt”. Is het met de gezondheidszorg ook niet zo? Dat je, als je in het ziekenhuis terecht komt, het liefst behandeld wilt worden voor iets dat vaak voorkomt. Zodat je geen experimenten aan je lijf krijgt.
Experimenteren is gevaarlijk. Neem nou de DBC. De wat? Bedacht door de Nederlandse Zorgautoriteit. DBC is de afkorting van diagnosebehandelingscombinatie. Heeft de gezondheidszorg heel veel geld gekost. Geld dat ook gebruikt had kunnen worden voor behandelingen, medicijnen. Door de invoering van die DBC werd alles veel te ingewikkeld. Dus nu is er een nieuw systeem: de DOT. De DBC op weg naar transparantie. Je raadt het al, ook ingewikkeld.
Mijn moeder feliciteert me met mijn nieuwe baan en zegt dat ik het goed voor elkaar heb. Ze kijkt me ernstig aan, ‘je zou maar in die Raad van Elf van het ziekenhuis werken.’